ogród

myślę, że jak się szuka granicy miłości, to juz nie ma w tym miłości... miłości nie da się policzyć, wymiezryć.... nie da się mówić ja ci dałam tyle i tyle to teraz ty mi oddaj tyle i tyle miłości, zainteresowania, czułości itd...
....kiedyś przeczytałam bardzo piękne porównanie, że z miłością jest jak z cudnym ogrodem, pełnym kwiatów, zieleni... jak wiadomo by ogród był piękny trzeba o niego dbać, troszczyć się przez cały rok, nie tylko wtedy kiedy kwiaty kwitną, ale przede wszystkim wtedy, gdy są uśpione zimowym snem, kiedy kwiaty są chore i wymagają większej troski itd.... tak samo jest z miłością tzreba o nią dbać, troszczyć się, by zakwitła dobrymi gestami, czułymi słowami, pociechą.... sama z siebie obumrze, nie zadbana zniszczeje i tylko wiatr będzie po niej hulał.... i wtedy pozostają puste słowa, puste gesty... ale o miłość muszą dbać dwie  osoby!!!... do miłości potrzeba drugiego człowieka inaczej po prostu nie jest miłością tylko egoizmem, a tu już nie ma troski, patzrenia nie na drugiego tylko na siebie, ranienia by bardziej bolało....

....bo do tanga trzeba dwojga ....

ale to wszystko co pisze to jest moje zdanie o miłości i jej pochodnych...każdy moze mieć inne zdanie, bo też ma inne doświadczenia:)...ale się napisałam:) dobrze że mam calutki wolny weekend

POZDRAWIAM SŁONECZNIE:)))))))