ile razem drógprzebytych?

Ile ścieżek przedeptanych ? 

ile deszczów, ile śniegów 

wiszących nad latarniami?  

Ile listów, ile rozstań 

ciężkich godzin w miastach wielu?  

I znów upór, żeby powstać 

i znów iść, i dojść do celu.  

Ile w trudzie nieustannym  

wspólnych zmartwień, 

wspólnych dążeń? 

ile chlebów rozkrajanych?   

Pocałunków? Schodów? Książek? 

twe oczy, jak piękne świece, 

a w sercu źródło promienia.  

Więc ja chciałbym twoje serce  

ocalić od zapomnienia. 

Konstanty Ildefons Gałczyński